Η μεγάλη φούσκα του Κατάρ

Είναι σοβαρά πράγματα να παρουσιάζεται μια μακέταμαϊμού για την «πιο μεγάλη άμεση επένδυση που έχει γίνει ποτέ στην Κύπρο»; Είναι σοβαρά πράγματα να μην έχει γίνει μισή μελέτη, κυκλοφοριακή, περιβαλλοντική, οικονομική, για τις επιπτώσεις που θα έχει ένα τέτοιο πολυσύνθετο έργο; Είναι σοβαρά πράγματα να μην έχουν ρωτηθεί οι ειδικοί στα κρατικά τμήματα Πολεοδομίας και Κτηματολογίου να πουν τη γνώμη τους; Σοβαρολογεί ο υπουργός Οικονομικών όταν λέει ότι «αναλαμβάνω την ευθύνη» αν πάει κάτι στραβά στο έργο ενός δισεκατομμυρίου; Σοβαρολογούν όταν καλούν τους βουλευτές να περάσουν στο ντούκου μια συμφωνία που είναι γεμάτη ασάφειες, προχειρότητες και κενά; Σοβαρολογούν όταν λένε ότι «είναι εξαιρετικά πρόωρα» τα σχόλια για το έργο; Ούτε στο Τουμπουκιστάν δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Και αν είναι με τέτοια μυαλά που πάνε να φτιάξουν το έργο, τότε κλάφτα… Χαρίλαε. Δεν μπορεί το Χρήμα να είναι το μοναδικό μέτρο μιας τέτοιας επένδυσης. Ούτε γίναμε ξαφνικά Ελντοράντο και οι διάφοροι Σόρος κάνουν ουρά στον προθάλαμο του υπουργείου Οικονομικών.
Ασφαλώς και είναι σημαντικό ότι πείστηκε ο Εμίρης να επενδύσει τα εκατομμύριά του στην Κύπρο, αλλά προφανώς δεν το κάνει επειδή θέλει να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε, δήθεν, την οικονομική κρίση. Ούτε μετοχές 100 ευρώ δεν αγοράζει κανείς αν δεν προσδοκά κέρδη. Καλώς όμως να έρθει ο εμίρης (με τα πετροδόλαρα), αλλά το ερώτημα που ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ακόμα η κυβέρνηση, είναι σε ποια κριτήρια βασίστηκε η απόφασή της; Τι άλλο μέτρησε εκτός από το ΧΡΗΜΑ; Πώς θα επηρεάσει αυτή η ολυμπιακών προδιαγραφών ανάπτυξη την καθημερινότητα των πολιτών, τις ντόπιες και ξένες επενδύσεις, την ποιότητα ζωής;
Το πιο απλό πράγμα που θα έπρεπε να είχε διευκρινιστεί έπειτα από «δύο χρόνια επίμονων και συντονισμένων προσπαθειών» είναι το κυκλοφοριακό. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι ακόμα και μετά τις μονοδρομήσεις λεωφόρων (που έτσι και αλλιώς προγραμματίζονταν), πάλι θα δημιουργηθεί μια κυκλοφοριακή κόλαση στην είσοδο της Λευκωσίας.
Μπορεί αυτή η εκτίμηση να είναι σωστή, μπορεί να είναι εντελώς λάθος, αλλά δεν υπάρχει μια κρατική μελέτη για να έχουμε έναν μπούσουλα. Απλή είναι και η απορία για το αν η Λευκωσία αντέχει ακόμα ένα ξενοδοχείο; Αν θέλουμε κράτος-μεγαλοντιβέλοπερ, εκτός από μεγαλοξενόδοχο, ιδιοκτήτη ζημιωμένων αεροπορικών εταιρειών και φούρναρη; Αν θα προσληφθούν νέοι δημόσιοι υπάλληλοι για την κοινοπραξία, αλλά θα ισχύει το μορατόριουμ στις προσλήψεις υπαλλήλων στο δημόσιο;
Αυτά όμως φαίνεται πως είναι λεπτομέρειες. Το σημαντικό είναι ότι θα κτιστεί ξενοδοχείο πέντε αστέρων που θα αποτελείται από 220 δωμάτια, θα κάνουν εμπορικό κέντρο, γραφεία και διαμερίσματα τα οποία θα μοσχοπουλήσουν, θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και για τα υπόλοιπα βλέποντας και κάνοντας.
Αν όμως δεν ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνηση να στείλει τη «συμφωνία» στη Βουλή (επειδή χρειάζεται τροποποίηση του νόμου περί αποξένωσης κρατικής περιουσίας), δεν θα άνοιγε ποτέ δημόσιος διάλογος, δεν θα γίνονταν τόσες πολλές ερωτήσεις και δεν θα αποκαλυπτόνταν η προχειρότητα των κυβερνητικών χειρισμών. Ε, συγγνώμη, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα μιας σοβαρής κυβέρνησης. Αυτές είναι προχειρότητες που θα τις πληρώσουμε πολύ ακριβά. Για την ώρα φουσκώνουμε.
giorgos.agapiou@phileleftheros.com
As posted on Phileleftheros on May 13th, 2010